فال حافظ آنلاین واقعی با تعبیر و فال حافظ پیشگویی

بین ما ایرانیان رسم است که وقتی به دو راهی می رسیم و انتخاب یکی از راه ها برایمان کار دشواری است، سراغ استخاره یا فال می رویم.
معمولا استخاره را با قرآن یا تسبیح انجام می دهند و برای فال سراغ دیوان حافظ می روند. اما آیا فال حافظ شیرازی یک بازی و سرگرمی است یا این که راه به جایی می برد؟ آیا می توان به جواب هایی که از فال حافظ گرفته می شود اعتمادکرد؟ آیا فال حافظ، تکیه گاه و پشتوانه ای دارد؟ چطور بعضی از فال ها راست ودرست از آب در میآید؟ در ادامه با آلامتو برای پاسخ به این سوالات همراه باشید.
حافظ هفت تا هشت بار کلمه فال را به نحوی به کار برده که اعتقاد به صحت فال دارد. فال را بازی روشنفکرانه یا بازی فرهنگی – علمی نمی داند، بلکه راهبر به حقیقت و جهان غیب می داند. حافظ می گوید:
به ناامیدی از این در مرو بزن فالی
بود که قرعه دولت به نام ما افتد،
از غم هجر مکن ناله و فریاد که دوش
زده ام فالی و فریاد رسی میآید
روز هجران و شب فرقت یارآخر شد
زدم این فال و گذشت اختر و کارآخر شد
بد نیست از نمونه های تاریخی فال های به حقیقت پیوسته یاد کنیم که بسیار شگفت انگیز و موافق نیت فال گیرنده و خبردهنده از جهان غیب است.
شاه طهماسب صفوی یک روز انگشتر گران بهایش را گم می کند. دلتنگ می شود می گوید: دیوان حافظ را بیاورید که راه به کجا می بریم. برای تسلی خاطرش پناه میآورد به دیوان حافظ و آداب فال به جا می آورد و دیوان را می گشاید، چنین میآید:
دلی که غیب نما هست و جام جم دارد
زخاتمی که دمی گم شود چه غم دارد
شاه طهماسب به علامت تعجب دستش را می زند به زانویش از این همه مناسب آمدن. در همین حین احساس می کند شیئی برجسته زیردستش آمد. همان راپی جویی می کند، می بیند انگشترش لغزیده، در سجاف لباسش گیر کرده بود، در می آورد.
درباره حقیقت داشتن یا نداشتن فال حافظ، جدی ترین بحث را استاد دکتر عبدالحسین زرین کوب در کتاب یادداشت ها و اندیشه های و شادروان کیوان سمیعی داشته اند. که نظرشان شبیه هم است و عصاره اش این است: راست و درست درآمدن بعضی فال ها را اتفاقی و در مجموع فال را پناه جویی انسان درمانده به عوالم مرموز غیبی می دانند که فقط برای کسب امیدواری و دل خوشی است. یا به عبارت دیگر فال راهبر به حقیقت نیست یا الزاما نیست و حافظ مثل ما انسانی بوده که در حل مشکلا ت عادی زندگی اش هم در مانده بود،

فال حافظ پیشگویی از نظر علما

آیت الله جوادی آملی در کتاب ارزشمند مفاتبح الحیاه میفرمایند : آنچه امروزه درباره فال و فالگیری مرسوم است یک نوع پیش گویی و غیب گویی است که در اسلام برای افراد عادی ممنوع و حرام است و پذیرفتنی نیست؛ ولی فال نیک گرفتن در برابر فال بد زدن در اسلام پذیرفته شده است.
درباره پیامبر خدا صلی الله علیه واله وسلم نقل شده است که آن گرامی (درباره کارها) فال نیک را می پسندید و فال بد را نمی زد. خود آن حضرت برخی امور را به فال نیک می گرفت؛ از جمله در واقعه حدیبیه نام سهیل بن عمرو را که شنید، به تناسب هم خانواده بودن دو واژه سهیل و سهل (آسان) آن را به فال نیک گرفت و به صلح حدیبیه انجامید و واقعه، فرنجام نیک یافت.
آنچه در میان مردم مرسوم است که در زمان های خاص مانند شب یلدا، اشعار حافظ را می خوانند و به آن تفال می زنند، یک نوع سرگرمی است و اگر خاطری را مشوش نکند و برای پیشرفت و کمال وی مانعی ایجاد ننماید و بی جهت امید به زندگی را از او نگیرد اشکالی ندارد.

تحریریه سلام دنیا